இரவச்சம்

இருப்பதை ஒளிக்காமல் வழங்கிடும் இரக்கச்சிந்தையுடைவரிடம்கூட, இரவாமல் இருப்பது கோடி மடங்கு உயர்வுடையதாகும்.

Ten million-fold ’tis greater gain, asking no alms to live,
Even from those, like eyes in worth, who nought concealing gladly give.

Not to beg (at all) even from those excellent persons who cheerfully give without refusing, will do immense good.

பிச்சையெடுத்துதான் சிலர் உயிர்வாழ வேண்டும் என்ற நிலையிருந்தால் இந்த உலகத்தைப் படைத்தவனாகச் சொல்லப்படுபவனும் கெட்டொழிந்து திரியட்டும்.

If he that shaped the world desires that men should begging go,
Through life’s long course, let him a wanderer be and perish so.

If the Creator of the world has decreed even begging as a means of livelihood, may he too go abegging and perish.

வறுமைக்கொடுமையைப் பிறரிடம் இரந்து போக்கிக் கொள்ளலாம் என்று கருதும் கொடுமையைப் போல் வேறொரு கொடுமை இல்லை.

Nothing is harder than the hardness that will say,
‘The plague of penury by asking alms we’ll drive away.’

There is no greater folly than the boldness with which one seeks to remedy the evils of poverty by begging (rather than by working).

வாழ்வதற்கு ஒரு வழியும் கிடைக்காத நிலையிலும் பிறரிடம் கையேந்திட நினைக்காத பண்புக்கு, இந்த வையகமே ஈடாகாது.

Who ne’er consent to beg in utmost need, their worth
Has excellence of greatness that transcends the earth.

Even the whole world cannot sufficiently praise the dignity that would not beg even in the midst of destitution.

கூழ்தான் குடிக்கவேண்டிய நிலை என்றாலும், அதையும் தானே உழைத்துச் சம்பாதித்துக் குடித்தால் அதைவிட இனிமையானது வேறொன்றும் இல்லை.

Nothing is sweeter than to taste the toil-won cheer,
Though mess of pottage as tasteless as the water clear.

Even thin gruel is ambrosia to him who has obtained it by labour.

தாகம் கொண்டு தவிக்கும் பசுவுக்காகத் தண்ணீர் வேண்டுமென இரந்து கேட்டாலும்கூட, அப்படிக் கேட்கும் நாவுக்கு, அதைவிட இழிவானது வேறொன்றுமில்லை.

E’en if a draught of water for a cow you ask,
Nought’s so distasteful to the tongue as beggar’s task.

There is nothing more disgraceful to one’s tongue than to use it in begging water even for a cow.

கையில் உள்ளதை மறைத்து இல்லை என்போரிடம் கையேந்த வேண்டாமென்று கையேந்துபவர்களையெல்லாம் கையேந்திக்கேட்டு கொள்கிறேன்.

One thing I beg of beggars all, ‘If beg ye may,
Of those who hide their wealth, beg not, I pray.’

I beseech all beggars and say, “If you need to beg, never beg of those who give unwillingly.”

இருப்பதை மறைத்து இல்லையென்று கூறும் கல் நெஞ்சின் மீது, இரத்தல் எனப்படும் பாதுகாப்பற்ற தோணி மோதினால் பிளந்து நொறுங்கிவிடும்.

The fragile bark of beggary
Wrecked on denial’s rock will

The unsafe raft of begging will split when it strikes on the rock of refusal.

இரந்து வாழ்வோர் நிலையை நினைக்கும் போது உள்ளம் உருகுகிறது, இருப்பதைக் கொடுக்க மனமின்றி மறைத்து வாழ்பவரை நினைத்தால் உருகிடவும் வழியின்றி உள்ளமே ஒழிந்து விடுகிறது.

The heart will melt away at thought of beggary,
With thought of stern repulse ’twill perish utterly.

To think of (the evil of) begging is enough to melt one’s heart; but to think of refusal is enough to break it.

இருப்பதை ஒளித்துக்கொண்டு ‘இல்லை’ என்பவர்களின் சொல்லைக் கேட்டவுடன், இரப்போரின் உயிரே போய் விடுகிறதே; அப்படிச் சொல்பவர்களின் உயிர் மட்டும் எங்கே ஒளிந்துகொண்டு இருக்குமோ?

E’en as he asks, the shamefaced asker dies;
Where shall his spirit hide who help denies?

Saying “No” to a beggar takes away his life. (but as that very word will kill the refuser) where then would the latter’s life hide itself ?