அவர்வயின் விதும்பல்

வருவார் வருவார் என வழி பார்த்துப் பார்த்து விழிகளும் ஒளியிழந்தன் பிரிந்து சென்றுள்ள நாட்களைச் சுவரில் குறியிட்டு அவற்றைத் தொட்டுத் தொட்டு எண்ணிப் பார்த்து விரல்களும் தேய்ந்தன.

My eyes have lost their brightness, sight is dimmed; my fingers worn,
With nothing on the wall the days since I was left forlorn.

My finger has worn away by marking (on the wall) the days he has been absent while my eyes have lost their lustre and begin to fail.

காதலரைப் பிரிந்திருக்கும் நான், பிரிவுத் துன்பம் வாராதிருக்க அவரை மறந்திருக்க முனைந்தால், என் தோள்கள் அழகு நீங்கி மெலிந்து போய் வளையல்களும் கழன்று விழுவது உறுதியடி என் தோழி.

O thou with gleaming jewels decked, could I forget for this one day,
Henceforth these bracelets from my arms will slip, my beauty worn away.

O you bright-jewelled maid, if I forget (him) today, my shoulders will lose their beauty even in the other life and make my bracelets loose.

ஊக்கத்தையே உறுதுணையாகக் கொண்டு வெற்றியை விரும்பிச் சென்றுள்ள காதலன், திரும்பி வருவான் என்பதற்காகவே நான் உயிரோடு இருக்கிறேன்.

On victory intent, His mind sole company he went;
And I yet life sustain! And long to see his face again!

I still live by longing for the arrival of him who has gone out of love for victory and with valour as his guide.

காதல் வயப்பட்டுக் கூடியிருந்து பிரிந்து சென்றவர் எப்போது வருவார் என்று என் நெஞ்சம், மரத்தின் உச்சிக் கொம்பில் ஏறிப் பார்க்கின்றது.

‘He comes again, who left my side, and I shall taste love’s joy,’-
My heart with rapture swells, when thoughts like these my mind employ.

My heart is rid of its sorrow and swells with rapture to think of my absent lover returning with his love.

கண்ணார என் கணவனைக் காண்பேனாக் கண்டபிறகே என் மெல்லிய தோளில் படர்ந்துள்ள பசலை நிறம் நீங்கும்.

O let me see my spouse again and sate these longing eyes!
That instant from my wasted frame all pallor flies.

May I look on my lover till I am satisfied and thereafter will vanish the sallowness of my slender shoulders.

என்னை வாடவிட்டுப் பிரிந்துள்ள காதலன், ஒருநாள் வந்துதான் ஆகவேண்டும். வந்தால் என் துன்பம் முழுவதும் தீர்ந்திட அவனிடம் இன்பம் துய்ப்பேன்.

O let my spouse but come again to me one day!
I’ll drink that nectar: wasting grief shall flee away.

May my husband return some day; and then will I enjoy (him) so as to destroy all this agonizing sorrow.

கண்ணின் மணியாம் என் காதலர் வந்தவுடன், பிரிந்திருந்த துயரின் காரணமாக அவருடன் ஊடல், கொள்வேனோ? அல்லது கட்டித் தழுவிக் கொள்வேனோ? அல்லது ஊடுதல் கூடுதல் ஆகிய இரண்டையும் இணைத்துச் செய்வேனோ? ஒன்றுமே புரியவில்லையே எனக்கு; அந்த இன்பத்தை நினைக்கும்போது.

Shall I draw back, or yield myself, or shall both mingled be,
When he returns, my spouse, dear as these eyes to me.

On the return of him who is as dear as my eyes, am I displeased or am I to embrace (him); or am I to do both?

தலைவன், தான் மேற்கொண்டுள்ள செயலில் வெற்றி பெறுவானாக் அவன் வெண்றால் என் மனைவியுடன் எனக்கு மாலைப்பொழுதில் இன்ப விருந்துதான்.

O would my king would fight, o’ercome, devide the spoil;
At home, to-night, the banquet spread should crown the toil.

Let the king fight and gain (victories); (but) let me be united to my wife and feast the evening.

நெடுந்தொலைவு சென்ற காதலர் திரும்பி வரும் நாளை எதிர்பார்த்து ஏங்குபவர்க்கு ஒவ்வொரு நாளும் ஒவ்வொரு யுகமாகத் தோன்றும்.

One day will seem like seven to those who watch and yearn
For that glad day when wanderers from afar return.

To those who suffer waiting for the day of return of their distant lovers one day is as long as seven days.

துன்பத்தைத் தாங்கிக் கொள்ள முடியாமல் மனம் நிலையிழந்து போயிவிடுமானால், பிறகு ஒருவரையொருவர் திரும்பச் சந்திப்பதனாலோ, சந்தித்துக் கூடவதினாலோ, என்ன பயன்?

What’s my return, the meeting hour, the wished-for greeting worth,
If she heart-broken lie, with all her life poured forth?

After (my wife) has died of a broken heart, what good will there be if she is to receive me, has received me, or has even embraced me?