மானம்

கட்டாயமாகச் செய்து தீர வேண்டிய செயல்கள் என்றாலும்கூட அவற்றால் தனது பெருமை குறையுமானால் அந்தச் செயல்களைத் தவிர்த்திடல் வேண்டும்.

Though linked to splendours man no otherwise may gain,
Reject each act that may thine honour’s clearness stain.

Actions that would degrade (one’s) family should not be done; though they may be so important that not doing them would end in death.

புகழ்மிக்க வீர வாழ்க்கையை விரும்புகிறவர், தனக்கு எப்படியும் புகழ் வரவேண்டுமென்பதற்காக மான உணர்வுக்குப் புறம்பான காரியத்தில் ஈடுபடமாட்டார்.

Who seek with glory to combine honour’s untarnished fame,
Do no inglorious deeds, though men accord them glory’s name.

Those who desire (to maintain their) honour, will surely do nothing dishonourable, even for the sake of fame.

உயர்ந்த நிலை வரும்போது அடக்க உணர்வும், அந்த நிலை மாறிவிட்ட சூழலில் யாருக்கும் அடிமையாக அடங்கி நடக்காத மான உணர்வும் வேண்டும்.

Bow down thy soul, with increase blest, in happy hour;
Lift up thy heart, when stript of all by fortune’s power.

In great prosperity humility is becoming; dignity, in great adversity.

மக்களின் நெஞ்சத்தில் உயர்ந்த இடம் பெற்றிருந்த ஒருவர் மானமிழந்து தாழ்ந்திடும்போது, தலையிலிருந்து உதிர்ந்த மயிருக்குச் சமமாகக் கருதப்படுவார்.

Like hairs from off the head that fall to earth,
When fall’n from high estate are men of noble birth.

They who have fallen from their (high) position are like the hair which has fallen from the head.

குன்றினைப் போல் உயர்ந்து கம்பீரமாக நிற்பவர்களும் ஒரு குன்றிமணி அளவு இழிவான செயலில் ஈடுபட்டால் தாழ்ந்து குன்றிப் போய் விடுவார்கள்.

If meanness, slight as ‘abrus’ grain, by men be wrought,
Though like a hill their high estate, they sink to nought.

Even those who are exalted like a hill will be thought low, if they commit deeds that are debasing.

இகழ்வதையும் பொறுத்துக்கொண்டு, மானத்தை விட்டுவிட்டு ஒருவர் பின்னே பணிந்து செல்வதால் என்ன புகழ் கிடைக்கும்? இல்லாத சொர்க்கமா கிடைக்கும்?

It yields no praise, nor to the land of Gods throws wide the gate:
Why follow men who scorn, and at their bidding wait?

Of what good is it (for the high-born) to go and stand in vain before those who revile him ? it only brings him loss of honour and exclusion from heaven.

தன்னை மதிக்காதவரின் பின்னால் சென்று உயிர் வாழ்வதைவிடச் செத்தொழிவது எவ்வளவோ மேல்.

Better ’twere said, ‘He’s perished!’ than to gain
The means to live, following in foeman’s train.

It is better for a man to be said of him that he died in his usual state than that he eked out his life by following those who disgraced him.

சாகாமலே இருக்க மருந்து கிடையாது. அப்படி இருக்கும்போது உயிரைவிட நிலையான மானத்தைப் போற்றாமல், வாழ்க்கை மேம்பாட்டுக்காக ஒருவர், தமது பெருமையைக் குறைத்துக் கொள்வது இழிவான செயலாகும்.

When high estate has lost its pride of honour meet,
Is life, that nurses this poor flesh, as nectar sweet?

For the high-born to keep their body in life when their honour is gone will certainly not prove a remedy against death.

உடலில் உள்ள உரோமம் நீக்கப்பட்டால் உயிர் வாழாது கவரிமான் என்பார்கள். அதுபோல் மானம் அழிய நேர்ந்தால் உயர்ந்த மனிதர்கள் உயிரையே விட்டு விடுவார்கள்.

Like the wild ox that, of its tuft bereft, will pine away,
Are those who, of their honour shorn, will quit the light of day.

Those who give up (their) life when (their) honour is at stake are like the yark which kills itself at the loss of (even one of) its hairs.

மானம் அழியத்தக்க இழிவு வந்ததே என்று உயிரை மாய்த்துக் கொள்ளக் கூடியவர்களின் புகழை உலகம் எக்காலமும் போற்றி நிற்கும்.

Who, when dishonour comes, refuse to live, their honoured memory
Will live in worship and applause of all the world for aye!

The world will (always) praise and adore the fame of the honourable who would rather die than suffer indignity.