நல்குரவு

வறுமைத் துன்பத்துக்கு உவமையாகக் காட்டுவதற்கு வறுமைத் துன்பத்தைத் தவிர வேறு துன்பம் எதுவுமில்லை.

You ask what sharper pain than poverty is known;
Nothing pains more than poverty, save poverty alone.

There is nothing that afflicts (one) like poverty.

பாவி என இகழப்படுகின்ற வறுமைக் கொடுமை ஒருவருக்கு ஏற்பட்டுவிட்டால் அவருக்கு நிகழ்காலத்திலும், வருங்காலத்திலும் நிம்மதி என்பது கிடையாது.

Malefactor matchless! poverty destroys
This world’s and the next world’s joys.

When cruel poverty comes on, it deprives one of both the present and future (bliss).

ஒருவனுக்கு வறுமையின் காரணமாகப் பேராசை ஏற்படுமேயானால், அது அவனுடைய பரம்பரைப் பெருமையையும், புகழையும் ஒரு சேரக் கெடுத்துவிடும்.

Importunate desire, which poverty men name,
Destroys both old descent and goodly fame.

Hankering poverty destroys at once the greatness of (one’s) ancient descent and (the dignity of one’s) speech.

இல்லாமை எனும் கொடுமை, நல்ல குடியில் பிறந்தவர்களிடம் இழிந்த சொல் பிறப்பதற்கான சோர்வை உருவாக்கி விடும்.

From penury will spring, ‘mid even those of noble race,
Oblivion that gives birth to words that bring disgrace.

Even in those of high birth, poverty will produce the fault of uttering mean words.

வறுமையெனும் துன்பத்திற்குள்ளிருந்து பல்வேறு வகையான துன்பங்கள் கிளர்ந்தெழும்.

From poverty, that grievous woe,
Attendant sorrows plenteous grow.

The misery of poverty brings in its train many (more) miseries.

அரிய பல் நூல்களின் கருத்துகளையும் ஆய்ந்துணர்ந்து சொன்னாலும், அதனைச் சொல்பவர் வறியவராக இருப்பின் அக்கருத்து எடுபடாமற் போகும்.

Though deepest sense, well understood, the poor man’s words convey,
Their sense from memory of mankind will fade away.

The words of the poor are profitless, though they may be sound in thought and clear in expression.

வறுமை வந்தது என்பதற்காக, அறநெறியிலிருந்து விலகி நிற்பவனை, அவன் தாய்கூட அயலானைப் போல்தான் கருதுவாள்.

From indigence devoid of virtue’s grace,
The mother e’en that bare, estranged, will turn her face.

He that is reduced to absolute poverty will be regarded as a stranger even by his own mother.

கொலை செய்வதுபோல நேற்றுக் கொடுமைப்படுத்திய வறுமை, தொடர்ந்து இன்றைக்கும் வராமல் இருக்க வேண்டுமே என்று வறியவன் ஏங்குவான்.

And will it come today as yesterday,
The grief of want that eats my soul away?

Is the poverty that almost killed me yesterday, to meet me today too ?

நெருப்புக்குள் படுத்துக் தூங்குவதைகூட ஒரு மனிதனால் முடியும்; ஆனால் வறுமை படுத்தும் பாட்டில் தூங்குவது என்பது இயலாத ஒன்றாகும்.

Amid the flames sleep may men’s eyelids close,
In poverty the eye knows no repose.

One may sleep in the midst of fire; but by no means in the midst of poverty.

ஒழுங்குமறையற்றதால் வறுமையுற்றோர், முழுமையாகத் தம்மைத் துறக்காமல் உயிர்வாழ்வது, உப்புக்கும் கஞ்சிக்கும்தான் கேடு.

Unless the destitute will utterly themselves deny,
They cause their neighbour’s salt and vinegar to die.

The destitute poor, who do not renounce their bodies, only consume their neighbour’s salt and water.