- நயந்தவர்க்கு நல்காமை நேர்ந்தேன் பசந்தவென்
பண்பியார்க் குரைக்கோ பிற.- என்னைப் பிரிந்து செல்வதற்கு என் காதலர்க்கு ஒப்புதல் அளித்துவிட்டேன்; ஆனால், இப்போது பிரிவுத் துன்பத்தால் என்னுடலில் பசலை படர்வதை, யாரிடம் போய்ச் சொல்வேன்?
I willed my lover absent should remain;
Of pining’s sickly hue to whom shall I complain?- I who (then) consented to the absence of my loving lord, to whom can I (now) relate the fact of my having turned sallow.
- அவர்தந்தார் என்னும் தகையால் இவர்தந்தென்
மேனிமேல் ஊரும் பசப்பு.- பிரிவு காரணமாகக் காதலர் உண்டாக்கினார் எனும் பெருமிதம் பொங்கிடப் பசலை நிறம் என் உடலில் ஏறி ஊர்ந்து பரவுகின்றது!
‘He gave’: this sickly hue thus proudly speaks,
Then climbs, and all my frame its chariot makes.
- Sallowness, as if proud of having been caused by him, would now ride on my person.
- சாயலும் நாணும் அவர்கொண்டார் கைம்மாறா
நோயும் பசலையும் தந்து.- காதல் நோயையும், பசலை நிறத்தையும் கைம்மாறாகக் கொடுத்து விட்டு அவர் என் அழகையும், நாணத்தையும் எடுத்துக் கொண்டு பிரிந்து சென்று விட்டார்.
Of comeliness and shame he me bereft,
While pain and sickly hue, in recompense, he left.- He has taken (away) my beauty and modesty, and given me instead disease and sallowness.
- உள்ளுவன் மன்யான் உரைப்ப தவர்திறமால்
கள்ளம் பிறவோ பசப்பு.- யான் நினைப்பதும், உரைப்பதும் அவரது நேர்மைத் திறன் பற்றியதாகவே இருக்கும்போது, என்னையறியாமலோ வேறு வழியிலோ இப்பசலை நிறம் வந்தது எப்படி?
I meditate his words, his worth is theme of all I say,
This sickly hue is false that would my trust betray.- I think (of him); and what I speak about is but his excellence; still is there sallowness; and this is deceitful.
- உவக்காணெம் காதலர் செல்வார் இவக்காணென்
மேனி பசப்பூர் வது.- என்னைப் பிரிந்து காதலர் சிறிது தொலைவுகூடச் செல்லவில்லை; அதற்குள்ளாக என் மேனியில் படர்ந்து விட்டதே பசலை நிறம்.
My lover there went forth to roam;
This pallor of my frame usurps his place at home.- Just as my lover departed then, did not sallowness spread here on my person ?
- விளக்கற்றம் பார்க்கும் இருளேபோல் கொண்கண்
முயக்கற்றம் பார்க்கும் பசப்பு.
- விளக்கின் ஒளிகுறையும் சமயம் பார்த்துப் பரவிடும் இருளைப்போல, இறுகத் தழுவிய காதலன்பிடி, சற்றுத் தளரும்போது காதலியின் உடலில் பசலைநிறம் படர்ந்து விடுகிறது.
As darkness waits till lamp expires, to fill the place,
This pallor waits till I enjoy no more my lord’s embrace.- Just as darkness waits for the failing light; so does sallowness wait for the laxity of my husband’s intercourse.
- புல்லிக் கிடந்தேன் புடைபெயர்ந்தேன் அவ்வளவில்
அள்ளிக்கொள் வற்றே பசப்பு.- தழுவிக் கிடந்தேன்; சற்றுத் தள்ளிப் படுத்தேன்; அவ்வளவுதான்; என்னை அள்ளிக் கொண்டு விட்டதே பசலை நிறம்!
I lay in his embrace, I turned unwittingly;
Forthwith this hue, as you might grasp it, came on me.- I who was in close embrace just turned aside and the moment I did so, sallowness came on me like something to be seized on.
- பசந்தாள் இவளென்ப தல்லால் இவளைத்
துறந்தார் அவரென்பார் இல்.- இவள் உடலில் பசலை நிறம் படர்ந்தது எனப் பழித்துக் கூறுகிறார்களே அல்லாமல், இதற்குக் காரணம், காதலன் பிரிந்து சென்றிருப்பது தான் என்று சொல்பவர் இல்லையே.
On me, because I pine, they cast a slur;
But no one says, ‘He first deserted her.’
- Besides those who say “she has turned sallow” there are none who say “he has forsaken her”.
- பசக்கமற் பட்டாங்கென் மேனி நயப்பித்தார்
நன்னிலையர் ஆவர் எனின்.- பிரிந்து சென்றிட என்னை ஒப்புக் கொள்ளுமாறு செய்த காதலர் நலமாக இருப்பார் என்றால் என்னுடல் பசலை படர்ந்தே விளங்கிடுமாக!
Well! let my frame, as now, be sicklied o’er with pain,
If he who won my heart’s consent, in good estate remain!- If he is clear of guilt who has conciliated me (to his departure) let my body suffer its due and turn sallow.
- பசப்பெனப் பேர்பெறுதல் நன்றே நயப்பித்தார்
நல்காமை தூற்றார் எனின்.- என்னைப் பிரிவுக்கு உடன்படுமாறு செய்த காதலரை அன்பில்லாதவர் என்று யாரும் தூற்றமாட்டார்கள் எனில், பசலை படர்ந்தவள் என நான் பெயரெடுப்பது நல்லது தான்!
‘Tis well, though men deride me for my sickly hue of pain;
If they from calling him unkind, who won my love, refrain.- It would be good to be said of me that I have turned sallow, if friends do not reproach with unkindness him who pleased me (then).
